رنگ‌آمیزی با رنگ روغن، محیطی متشکل از رنگدانه‌های معلق در روغن‌های خشک‌کننده. امکانات برجسته ای که با آن ادغام تن یا رنگ به دست می آید، آن را در میان رسانه های نقاشی سیال منحصر به فرد می کند. در همان زمان، درمان خطی رضایت بخش و اثرات واضح به راحتی به دست می آید. نقاشی‌های مات، شفاف و شفاف همه در محدوده آن قرار دارند و از نظر تنوع بافتی بی‌نظیر هستند.
رنگ روغن هنرمندان با مخلوط کردن رنگدانه های پودر خشک با روغن بذر کتان تصفیه شده انتخاب شده که فروش رنگ روغنی بسیار بالا است تا یک قوام خمیری سفت و آسیاب کردن آن توسط اصطکاک قوی در آسیاب های غلتکی ساخته می شود. قوام رنگ مهم است. استاندارد یک خمیر صاف و کره ای است، نه رشته ای یا بلند یا چسبنده. هنگامی که هنرمند به کیفیت روان یا متحرک بیشتری نیاز دارد، باید یک ماده نقاشی مایع مانند سقز خالص صمغی با آن مخلوط شود. به منظور تسریع در خشک شدن، گاهی اوقات از خشک کن سیکاتیو یا مایع استفاده می شود.
برس های درجه یک در دو نوع ساخته می شوند: سمور قرمز (از اعضای مختلف خانواده راسو) و موی گراز سفید شده. هر دو در اندازه های شماره گذاری شده در هر یک از چهار شکل معمولی هستند: گرد (نیز)، مسطح، روشن (شکل مسطح اما کوتاه تر و کمتر انعطاف پذیر) و بیضی (مسطح اما با نوک تیز). برس های سمور قرمز به طور گسترده ای برای نوع صاف تر و کم استحکام ضربه های قلم مو استفاده می شود. چاقوی نقاشی – نسخه ای ظریف، نازک و آهسته از چاقوی پالت هنرمند – ابزاری مناسب برای اعمال رنگ های روغنی به شیوه ای قوی است.
تکیه گاه استاندارد برای نقاشی رنگ روغن، بوم ساخته شده از کتانی خالص اروپایی با بافت نزدیک قوی است. این بوم به اندازه دلخواه بریده می‌شود و روی یک قاب معمولاً چوبی کشیده می‌شود که با چسب یا از قرن بیستم با منگنه‌ها به آن محکم می‌شود. برای کاهش جذب پارچه بوم و برای رسیدن به سطحی صاف، یک آستر یا زمین زده می شود و اجازه می دهد قبل از شروع رنگ روغنی مات خشک شود. پرایمرهای رایج مورد استفاده گیسو، چسب پوست خرگوش و سفید سربی بوده اند. اگر سفتی و صافی به فنری بودن و بافت ترجیح داده می شود، می توان از یک پانل مقوای چوبی یا فرآوری شده، با اندازه یا آستر استفاده کرد. بسیاری از ساپورت های دیگر مانند کاغذ و منسوجات و فلزات مختلف امتحان شده اند.
یک لایه لاک نقاشی معمولاً به یک نقاشی رنگ روغن تمام شده داده می شود تا از آن در برابر حملات جوی، ساییدگی های جزئی و تجمع مضر کثیفی محافظت کند. این لایه لاک را می توان با استفاده از ایزوپروپیل الکل و سایر حلال های رایج با خیال راحت توسط متخصصان پاک کرد. لاک زدن همچنین سطح را به درخشندگی یکنواخت می‌رساند و عمق رنگ و شدت رنگ را عملاً به سطوحی می‌رساند که در ابتدا توسط هنرمند در رنگ مرطوب ایجاد شده بود. برخی از نقاشان معاصر، به‌ویژه آنهایی که رنگ‌های عمیق و شدید را دوست ندارند، در نقاشی‌های روغنی رنگ‌های مات یا بدون براق را ترجیح می‌دهند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.